Reku Ljuboviđu preseca kameni luk Rimskog mosta (ili Jerininog mosta, kako ga još u narodu nazivaju). Potiče još iz rimskog perioda, a današnji izgled je dobio u tursko vreme. Njegova belina i elegancija savršeno se uklapaju u divljinu penušavih talasa brze planinske reke i surovosti oštrih stena koje preklapaju obližnja brda.
Iako su ga Rimljani gradili s namerom da premoste reku koja se nekada nalazila na čvorištu puteva koji su vodili ka rudnom bogatstvu tog kraja, konačan oblik most je dobio u 16. veku za vreme vladavine Osmanlija. Zidan od kamena sedra, povezivan gvozdenim klamfama, a umesto maltera zalivan tečnim olovom iz obližnjeg rudnika - odoleva vekovima.
Moguće je da je most izgrađen polovinom 15. veka, a prvi pomen u pisanim izvorima je u 18. veku.
Ušuškan u nestvarnoj prirodnoj lepoti na samo 12 kilometara od centra Ljubovije, ovaj stari most predstavlja pravu oazu za brojne putnike, a nekada je bio glavna saobraćajnica rimskih imperatora.
U ranoj istoriji na ovom prostoru postojala su dva mosta, jedan je uništila nabujala reka, dok drugi i dalje odoleva zubu vremena. Sagradili su ga i koristili Rimljani, za potrebe trgovaca da transportuju robu preko reke u susednu Bosnu, kao i rude iz rudnika gde se sada nalazi čuveni Sokograd. Kada su Rimljani naseljavali ovaj prostor, to je današnja Azbukovica, većina je imala za cilj da poveže Ljuboviju sa Bosnom, a kasnije je nastavio da bude trgovački put za vreme vladavine Osmanlija .
Most je visok 5,5 metara , prava je atrakcija za zaljubljenike u prirodu i spomenike kulture, ljubitelje biciklizma i dobre fotografije, koje na ovom mestu ispadaju zaista nestvarno, kao da ste u bajci.
U netaknutoj prirodi, i dostupan samo putnicima namernicima, Rimski most vekovima odoleva zubu vremena, ali i ćudima plahovite Ljuboviđe.
U registar Zavoda za zaštitu spomenika kulture upisan je kao nepokretno dobro od kulturnog značaja 1982. godine, a proglašen je spomenikom kulture 1983. godine kao Stari most na reci Ljuboviđi.